Secundair hypogonadisme uitgelegd | Testosteronexpert.nl

Secundair hypogonadisme is een aandoening waarbij je lichaam te weinig testosteron aanmaakt, niet door een probleem met de testikels zelf, maar omdat de signalen uit je hersenen (de hypofyse en hypothalamus) verstoord zijn. Deze 'centrale' klieren geven onvoldoheid van de hormonen LH en FSH af, die normaal gesproken de testikels aansturen. Het is dus een communicatiestoornis in je hormoonsysteem.

Effect op hormonen

De kern van het probleem is een lage productie van luteïniserend hormoon (LH). LH is het directe signaal voor je testikels om testosteron te maken. Zonder dit signaal daalt je testosteronspiegel. Dit verstoort de hele hormoonbalans, wat kan leiden tot vermoeidheid, libidoverlies, spiermassa-afname en stemmingswisselingen. Het is een klassiek voorbeeld van hoe een centrale storing een hele hormooncascade stillegt.

Waar komt het voor?

Secundair hypogonadisme kan op elke leeftijd voorkomen. Veelvoorkomende oorzaken zijn chronische stress, overmatig alcoholgebruik, slaapgebrek, extreem gewichtsverlies of -toename, en het gebruik van bepaalde medicatie. Het kan ook het gevolg zijn van een onderliggende aandoening aan de hypofyse, zoals een goedaardig gezwel (prolactinoom), of van hoofdletsel. In tegenstelling tot primair hypogonadisme zijn de testikels zelf meestal gezond.

Wat kun je doen?

De eerste stap is een grondige diagnose door een arts, met bloedonderzoek naar testosteron, LH en FSH. De behandeling richt zich op de onderliggende oorzaak. Dit kan betekenen: stressmanagement, verbeteren van je slaapkwaliteit, optimaliseren van voeding en lichaamsgewicht, of het aanpassen van medicatie. Soms is hormoonvervangende therapie (testosteron) of behandeling met hormonen die de hypofyse stimuleren nodig om het systeem weer op gang te brengen.

Conclusie

Secundair hypogonadisme is een veel voorkomende oorzaak van een laag testosteron, waarbij de aansturing vanuit de hersenen hapert. Door de onderliggende oorzaak aan te pakken, vaak leefstijlgerelateerd, kan de hormoonproductie zich vaak herstellen.